W Polsce liczba zachorowań na nowotwory złośliwe w ciągu ostatnich 30 lat wzrosła dwukrotnie osiągając w 2013 roku ponad 156 tys. przypadków. Obok chorób układu krążenia jest to najczęściej występująca grupa chorób przyczyniająca się do wysokiej śmiertelności.
Leczenie nowotworów złośliwych wymaga holistycznego oraz wielokierunkowego działania, które przyczynia się niejednokrotnie do uszkodzenia struktury, jaką jest tkanka oraz do upośledzenia czynności życiowych, przekładających się bezpośrednio na obniżenie aktywności codziennej pacjenta i jego izolacji społecznej.
Do najczęstszych zaburzeń rzutujących na aktywność życiową w leczeniu onkologicznym zalicza się:
- Zaburzenia wentylacji
- Obrzęki chłonne
- Osłabienie siły mięśniowej, a wraz z tym spadek wydolności fizycznej.
Celem fizjoterapii w zależności od etapu leczenia onkologicznego jest:
- PROFILAKTYKA – zapobieganie skutkom leczenia onkologicznego bądź zmniejszanie ryzyka ich wystąpienia
- LECZENIE – przywracanie prawidłowej aktywności organizmu (w rozumieniu zdrowia fizycznego oraz psychicznego)
- OPIEKA PALIATYWNA – poprawa jakości życia poprzez zmniejszanie intensywności objawów terminalnego okresu choroby, tj.: obrzęków, zaparć, duszności itp.